Gmina Daszyna (wiejska), położona jest w powiecie łęczyckim województwa łódzkiego. W skład gminy Daszyna wchodzą 33 wsie należące do 20 sołectw.

Zamieszkuje ją 3882 mieszkańców (stan na 31 grudnia 2020r.). Ogólna powierzchnia gminy wynosi 8088 ha, w tym użytki rolne stanowią 7737 ha. Gmina ma niski procent zalesienia, lasy zajmują 120 ha, a trwałe uzytki zielone - 231 ha. Teren gminy jest na ogół równinny, Przez gminę Daszyna przepływają dwie rzeki: Miłonka, oraz Rgilewka.

Tereny gminy Daszyna sąsiadują od południa z gm. Łęczyca, od północy z gm. Krosniewice, pow. kutnowski, od wschodu z gm. Witonia, a od zachodu z gm. Grabów. Leży ona na obszarze Wysoczyzny Kutnowskiej, na stoku morenowym, osiągającym 167 m n.p.m. Zaobserwować to mozna wjeżdżając do Daszyny od strony południowej. Natomiast wewnętrzna budowa moreny jest widoczna w odkrywkach miejscowej żwirowni, połozonej w południowo-zachodniej części wsi. Znajdują się tu również liczne głazy narzutowe, noszące nazwę graniaków. O owych głazach krążą legendy, iż przyniósł je sam diabeł Boruta.

W latach 50-tych na terenie dzisiejszej gminy Daszyna (wówczas była to gm. Mazew) prowadzono prace poszukiwawcze i badawcze (odwierty) surowców mineralnych. W ich wyniku udokumentowano występowanie złóż surowców mineralnych takich, jak: ruda żelaza i pospółka mineralna (okolice Walewa-Sławoszewa). Zasoby tej ostatniej kopaliny oceniono na 750 tys. mertrów sześciennych. Na skalę przemysłową złoże to nie jest zagospodarowane, podobnie jak złoże rudy żelaza w okolicach Mazewa i Sobótki.

W latach 70-tych na terenie gminy było 8 placówek szkolnych. Obecnie funkcjonują dwie szkoły podstawowe, tj. w Daszynie i Mazewie.

W 1956r, z Funduszu Odbudowy Stolicy (FOS) wybudowano w Daszynie Wiejski Dom Kultury. W owym czasie spełniał on waźną rolę kulturotwórczą.  Obecnie jest to budynek użytkowany przez społeczność lokalną.

Należy dodać, że Daszyna w 1955r. została zelektryfikowana jako jedna z pierwszych wsi. W "Kronice" zanotowano m. in.: "We wszystkich domach chłopskich zabłysło światło z żarówki. Cała wieś obchodziła w dniu tym święto gromadzkie. Lampy naftowe zachwano na pamiątkę".

Historia Daszyny sięga XV w. Najstarszy zapis jej dotyczący, widnieje pod datą 1423r. w II połowie XIX była własnością Ignacego Garbowieckiego herbu Nowina.

Jak podaje "Słownik geograficzny Królestwa Polskiego i innych krajów słowiańskich" w 1880r. Daszyna liczyła 22 domy i 233 mieszkańców. Przed 1939r.  dwór   i folwark należały do rodziny Wieszczyckich herbu Grzymała. W 1927r. dziedzic Mateusz Wieszczycki, jak wspomina w swojej "Historii Sławoszewa" L. Kotarski, ofiarował plac, 40 tyś. cegły i 40 tyś. zł na budowę kościoła w Daszynie. Na początek chciano podono przenieść tutaj kościółek ze Sławoszewa. Nie zgodzili się na to mieszkańcy Sławoszewa i właściciele dworu Schlosserowie. W tej sytuacji Wieszczycki rozłożył darowiznę pieniężną na 40 lat. Sprawa budowy z tego powodu odwlokła się w czasie. Potem przyszła wojna, która przekreśliła wszystkie plany, a mieszkańcy Daszyny podzielili los wszystkich Polaków z Kraju Warty: wysiedlenia, wywózki i cięzka praca u Niemców.

Po zakończeniu wojny majątek Wieszczyckich został rozparcelowany. Dworek wraz z parkiem i zabudowaniami gospodarskim stał się własnością państwa.     W części dworku umieszczono oddział przedszkolny, część przeznaczono na mieszkania.

Do czasu utworzenia Gromadzkiej Rady Narodowej w Daszynie, tj. do 1956r. wchodziła ona w skład gminy w Mazewie. Zyskała na znaczeniu, stając się na mocy reformy administracyjnej w 1973r. siedzibą gminy, w skład której weszły dwie jednostki administracyjne, tj. w Daszynie i w Mazewie, dzięki temu wieś rozrosła się, zwiększyła się też liczba ludności.

Na potrzeby gminy wybudowano piętrowy biurowiec. Rozbudowano także centrum handlowo-usługowe.

Od 1949r. datuje się w Daszynie działalność bankowa. Zalążkiem przyszłego banku stał się Punkt Kasowy, który w 1967r. został przekształcony w Filię Banku  w Łęczycy. Utworzenie w Daszynie w 1973r. gminy wywarło pozytywny wpływ na spółdzielczość bankową. Wzrosło znaczenie Filii, ale też przybyło obowiązków, w związku z czym przekształcono ją w Oddział Banku Spółdzielczego w Łęczycy. Taki stan trwał od 1981r. W tym też roku powstał samodzielny Bank Spółdzielczy w Daszynie. Od października 1999r. jest ponownie filią Banku Spółdzielczego w Łęczycy.

Piękną kartę w przeszło 50-letniej działalności zapisała w Daszynie Gminna Spółdzielnia "Samopomoc Chłopska". Jej początków należy szkukać we wsi Żelazna Stara, kiedy to w 1947r. kilku miejscowych rolników powołało do życia spółdzielnię, potocznie nazywaną "Żelaźnianka", dała ona podwaliny pod rozwój późniejszych Gminnych Spółdzielni. Działalność gospodarczą GS w Daszynie rozpoczęła od założenia sklepów spożywczych, później rozszerzyła ją o skup złomu, zbóz, warzyw, itp. W 1958r.rozpoczęła pracę piekarnia. Sytuacja gospodarcza i finansowa Spółdzielni w związku z dużą konkurencją jest trudna, spadły obroty, zmniejszono liczbę pracowników. W chwili obecnej Spółdzielnia jest w likwidacji.

W ostatnim 10-leciu XX w. działania Wójta i Rady Gminy w Daszynie skoncentrowane były na rozbudowie infrastruktury wsi. Za priorytetowe zadanie uznano modernizację dróg łączących gminę z sołectwami, tj. położenie nawierzchni bitumicznych.

W Daszynie zachował się dotąd zabytkowy dworek szlachecki z początku XIX w. Zbudowany jest na planie prostokąta, z naczółkowym dachem, podpiwniczonym, o konstrukcji zrębowej. Dom ma dwa ganki: jeden od strony podjazdu i drugi półkolisty od ogrodu. Układ wnętrza - dwutraktowy, charakterystyczny dla dworów szlacheckich, z sienią na osi. Wokół dworu rozciąga się 10-hektarowy park krajobrazowy typu angielskiego mocno przerzedzony, zajmujący teren o obrysie w kształcie litery "L", ogrodzony. Do dworu prowadzi szpaler kasztanowy. W drzewostanie występuje wiele pomników przyrody, w tym niezwykle rzadkie okazy wiazu szypułkowego, jesionu wyniosłego, igliczni trójcierniowej, dębu szypułkowego i in. W latach 60. i 70. odbywały się w Daszynie zjazdy przyjaciół przyrody, którzy podziwiali bogactwo i róznorodność drzew w parku.

Jeszcze do roku 1996 przez Daszynę kursowała, przez ponad 80 lat, kolej wąskotorowa relacji Krosniewice-Ozorków, zwana pieszczotliwie "ciuchcią", "czajnikiem", "kolejką". Przez długie lata spełniała ważną rolę jedynego, do czasu rozwoju komunikacji autobusowej PKS, bardzo taniego środka przewozu osób i towarów. Po "kolejce" zostały, zarastające chwastami, tory, zrujnowane przystanki i ciepłe wspomnienia tych, którzy przez lata korzystali z jej usług.